INFO

avatar Ten blog rowerowy prowadzi MARECKY z miasta Elbląg. Mam przejechane od 1995r. 284.763 kilometry, czyli właśnie po raz siódmy okrążyłem równik :-). Pomykam po drogach i dróżkach z prędkością 20.90 km/h i tak jest OK.
Więcej o mnie.

MOJA STRONA INTERNETOWA

marecki.home.pl

KATALOG ŻUŁAWSKICH DOMÓW PODCIENIOWYCH

DOMY PODCIENIOWE Z XVIII/XIX w.

MOJE GALERIE

FOTOSIK (do 30.04.2023)



baton rowerowy bikestats.pl 2023 button stats bikestats.pl 2022 button stats bikestats.pl 2021 button stats bikestats.pl 2020 button stats bikestats.pl 2019 button stats bikestats.pl 2018 button stats bikestats.pl 2017 button stats bikestats.pl 2016 button stats bikestats.pl 2015 button stats bikestats.pl 2014 button stats bikestats.pl 2013 button stats bikestats.pl 2012 button stats bikestats.pl 2011 button stats bikestats.pl 2010 button stats bikestats.pl 2009 button stats bikestats.pl 2008 button stats bikestats.pl

ARCHIWUM BLOGA

Dane wyjazdu:
236.00 km 0.00 km teren
11:47 h 20.03 km/h:
Maks. pr.:56.00 km/h
Temperatura:30.0
Podjazdy:814 m

WISŁA 1200 SANDOMIERZ-GÓRA KALWARIA

Poniedziałek, 5 lipca 2021 · | Komentarze 2

Trasa: SANDOMIERZ-Zawichost-Solec nad Wisłą-Kazimierz nad Wisłą-Puławy-Dęblin-GÓRA KALWARIA

MAPA

GALERIA (z opisem)




Kilka minut przed 5 rano opuściłem świetną kwaterę pod Sandomierzem i ruszyłem na drugi etap Wisły 1200. Plan dnia był prosty i zakładał dojazd jak najdalej na północ, może i do Warszawy.

Minąłem śpiący jeszcze Sandomierz i z ciekawością zagłębiłem się w Góry Pieprzowe o których przeczytałem sporo w relacjach finiszerów wcześniejszych edycji. Zanim zacząłem pchać rower po suchych jak pieprz skałach pokryłem błotem nadwiślańskich ścieżek świeżo umytego Kubusia. A taki ładny był.

Sama wspinaczka nie trwała długo, na szczycie dostrzegłem gęstą mgłę zamiast Wisły, ale nie przeszkadzała mi ona, aby dostrzec zwijającą obozowisko ekipę bikerów spod znaku Wisły 1200.
Po pokonaniu Gór Pieprzowych trasa maratonu prowadziła mało uczęszczanymi lokalnymi asfaltami i nabijanie kilometrów szło sprawnie. Niebawem dotarłem do Zawichostu, miasta które kojarzę z podawanymi w programie I Polskiego Radia komunikatami o stanie wody Wisły. Słynnego wodowskazu nie szukałem, w te okolice i tak trzeba będzie kiedyś wrócić.

Trasę urozmaicały hopki Wyżyny Sandomierskiej, maksymalnie wspiąłem się na poziom 203 metrów, czyli nieznacznie (5 metrów) wyżej niż maks. na Wysoczyźnie Elbląskiej. W odróżnieniu od okolic Elbląga otaczało mnie bogactwo różnego rodzaju owocowych sadów i plantacji. Szaber chodził mi po głowie ;-)

Tymczasem dotarłem do wsi Dorotka, tak więc MMS do żony był pozycją obowiązkową :-)). Przed i za Dorotką pojawiło się kilka podjazdów po 8-10% nachylenia, co sprawiło że spotkałem pchających swoje przeładowane rowery uczestników maratonu.

W okolicach Solca nad Wisłą przeprawiłem się mostem na prawy brzeg Wisły, mogąc przy tej okazji zobaczyć Królową już w swoim prawie maksymalnym rozmiarze. Połączenie z Sanem dobrze jej zrobiło. Wjechałem w ten sposób do kolejnego województwa na trasie, lubelskie czeka.

Wkrótce zaliczyłem 500 km trasy, półmetek zaczął być widoczny. Wyczuwalny zaczął też być upał, dobrze że trasa nie prowadziła po wałach, tylko przez bardziej zacienione okolice. Gwoździem dzisiejszego dnia miały być lessowe wąwozy okolic Kazimierza Dolnego. Były faktycznie piękne, zjazdy i podjazdy szły sprawnie, bo jechałem na sucho. Podobno po deszczu już tak fajnie nie jest.

Sam Kazimierz zrobił tradycyjnie dobre wrażenie, zatrzymałem się na chwilę na rynku aby zjeść lody, kupić magnes i chwilę odpocząć przed wspinaczką w kierunku zamku.

Wciągnięcie podjazdu po bruku łatwe nie było, ale w końcu dotarłem na szczyt. Fotka dla złapania oddechu i za chwilę wjechałem w bramę prywatnej posesji – zgodnie ze śladem. Widzę też ślady setek kół na ziemi, ale widoczna właścicielka każe mi zawracać i subtelnie mnie opier… ala, dlaczego tutaj wjechałem. Chwilę próbuję tłumaczyć, ale widząc, że nic nie dociera, zawracam. Nadjeżdżają inni rowerzyści i oni także ślad interpretują jednoznacznie.

Że jednak posesja wydaje się zamknięta to zjeżdżamy do głównego asfaltu innym wariantem i po chwili wracamy na ślad Wisły 1200. Przed nami teraz Puławy do których docieramy po wale wiślanym. W samym mieście postoju nie robiłem, opuściłem je eleganckim, wyasfaltowanym bulwarem, który niebawem się skończył i zaczęła się jazda po wałach.

Teraz one będą dominować przez wiele, wiele kilometrów. A wraz z nimi płyty o różnej fakturze, w tym niebywale upierdliwe w kształcie małych okiennic (vide zdjęcie powyżej). Na tym typie otworów to i hardtail z oponami 2,1 już nie ogarniał tematu.

Póki co jednak pojawił się Dęblin, a wraz z nim Restauracja Nad Wisłą w której pochłonąłem 3 chłodne piwa 0% i konkretny obiad w postaci nieśmiertelnego makaronu. Za Dęblinem przecierałem oczy ze zdziwienia jadąc i jadąc drogą po koronie wału zbudowaną z niefazowanego polbruku. Długości 9,5 km! To chyba mój rekord, tak na raz :-)

Dalszy podbój wiślanych wałów trwał do okolic elektrowni Kozienice, której kominy stanowiły dominantę w krajobrazie tych okolic. Tym razem mijanki przy płocie nie było, jak w Połańcu, bo elektrownia jest zlokalizowana na lewym brzegu Królowej.

Za Kozienicami pojawiły się remontowane odcinku wałów i jazda stała się mocno upierdliwa, a do tego formalnie nielegalna. Póki jakaś trakcja była, to jechałem trzymając się śladu, ale jak zaczęły się piaskownice to byłem zmuszony wytyczyć sobie własny ślad, bo Wisła 1200 to w końcu maraton rowerowy a nie biegowy (chodzony).

W końcu jednak remonty się skończyły, pojawił się asfalt DW 801 i można było nieco zacząć nadganiać stracone minuty. Do Warszawy było niby niedaleko, z 80 km, godzina dochodziła 18, w normalnych warunkach spokojnie do zrobienia. Wiedziałem jednak, że przed Warszawą jest jakiś koszmar terenowy nad rzeką Świder, co to niejednego i niejedną w poprzednich edycjach pochłonął ;-)

Dlatego też uznałem, że robić offroad w zapadających ciemnościach nie będzie miało sensu i postanowiłem poszukać noclegu w Górze Kalwarii. Z mapy wynikało, że będzie się to wiązać z kilkoma km gratis, bo miasto było na lewym brzegu, a ja i ślad na prawym. Życie.

Umocnił mnie w tym postanowieniu kolejny plac budowy na wale wiślanym, który spowolnił mnie kosmicznie. Podziwiając malowniczy zachód słońca nad Wisłą pociętą licznymi łachami piachu skręciłem na most w ciągu DK 50 i w lekkim szaleństwie kolumn TIR-ów wjechałem do Góry Kalwarii.

Mapa podpowiedziała, że czeka na mnie Hotel Koszary Arche do którego niebawem zapukałem. Miejsce było, restauracja była, czegóż więcej mi trzeba było. I tak skończył się dzień drugi wiślanej przygody.

DALEJ >>>



Kategoria WYCIECZKI >150



Komentarze
MARECKY
| 06:59 czwartek, 18 listopada 2021 | linkuj Betonowe okiennice :-/
robert1973
| 20:20 wtorek, 16 listopada 2021 | linkuj te kwadraciki były najlepsze...
Komentuj

Imię: Zaloguj się · Zarejestruj się!

Wpisz trzy pierwsze znaki ze słowa dniem
Można używać znaczników: [b][/b] i [url=][/url]